تأثیر مشاوره گروهی با روش درمان بین فردی (IPT) برکاهش دلزدگی زناشویی زنان متقاضی طلاق

مقدمه: عوامل متعددی زندگی زناشویی را تهدید می کند و موجب دلزدگی زناشویی می گردد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مشاوره گروهی با روش درمان بین فردی (IPT) بر کاهش دلزدگی زناشویی زنان متقاضی طلاق شهرستان دلفان (استان لرستان)‌ بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس آزمون، پیگیری و با گروه کنترل می باشد. از بین جامعه آماری زنان متقاضی طلاق شهرستان دلفان، 60 داوطلب که حاضر به شرکت در پژوهش شدند و نمره بالایی در پرسشنامه دلزدگی زناشویی داشتند، 30 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) برای هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت روش درمان بین‌فردی (IPT) قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. یافته ها: نتایج حاصل با استفاده از تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که مشاوره گروهی با روش درمان بین فردی (IPT) با توجه به میانگین دلزدگی زناشویی زنان گروه آزمایش نسبت به میانگین زنان گروه کنترل، موجب کاهش دلزدگی زناشویی و خرده مقیاس های دلزدگی جسمی، عاطفی و روانی در زنان متقاضی طلاق گروه آزمایش گردید (001/0>P). نتیجه گیری: نتایج حاصل آشکار ساخت که میان دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت و این نتایج کماکان در دوره پیگیری به طور معنی داری تداوم داشت. بنابراین این درمان را در پیشگیری از نرخ دلزدگی زناشویی و طلاق پیشنهاد می کنیم.